Fu Long Beach Festival !

Ni hao!

Het is inmiddels alweer 2 weken geleden dat ik op het vliegveld stond met mijn moeder. Gelukkig ben ik het hier nog lang niet zat.

Vanaf donderdag hebben we hier eigenlijk al weekend. Na de voetbal van die woensdagnacht (met al die uitloop duurde dat hier tot 7 uur sochtends) was het wel heftig om het culturele dagje mee te pakken. Toch heb ik mezelf maar weer uit bed gesleept om de tempel en memorial hall te bezichtigen. Daarna hadden we een soort van kinderfeestje bij het bake&pastry museum. Een halfuur laten zaten Catijn en ik al onder het meel van onze pineaple cakejes, maar dat lag niet aan de uitleg. (Deze was zelfs nauwkeuriger dan je achterop een pak in de supermarkt van cake erbij krijgt)

Deze vrijdag hadden we een bedrijfsbezoek bij DeltaElectronics. Alhoewel dit natuurlijk een erg technisch bedrijf is, was het ontzettend interessant om te zien wat zij allemaal creëren. Zeker het feit dat zij vaak bijna kant-en-klare producten maken, maar deze verkopen aan andere merken omdat zij zelf met hun merk geen naambekendheid hebben, vond ik erg bijzonder.

Op TripAdvisor had ik de activiteit "live as a local" gevonden, en alhoewel hier niet veel over te vinden was, leek het me een leuke ervaring. De middag begon bij het Creative Park, waar we een rondleiding kregen, met een rennende cameraman achter ons aan die ons goed in beeld probeerde te brengen. Dit was voor hun promo, maar gelukkig voelde die camera later wat minder ongemakkelijk omdat ik er echt op moest letten dat ik niet constant aan mijn haar zat, zoals velen vast weten dat dit een beetje mijn tik is.
Na deze rondleiding ontmoetten we de sweet potatoe mama die wij zouden gaan helpen. Ze zag er heel lief en klein uit, maar met de tijgerlegging ook wel weer eigenaardig. We leerden in het Chinees de woorden:"sweet potatoe, delicious" en hiermee bestookten we de mensen die daar rondliepen om deze hete aardappelen te kopen. Binnen een halfuur was ze uitverkocht en dolblij dat wij er waren. Ze sprak geen Engels, maar een blik is genoeg.

Omdat we nog wel een feestje konden gebruiken, namen Catijn en ik de trein naar het Noorderstrand om hier naar het festival te gaan op een stuk strand omringd met water.
Het was erg massaal met allemaal mensen die in het zand waren neergestreken, en een soort van nightmarket met allerlei etenswaren kon natuurlijk ook niet ontbreken. Er was ontzettend veel beveiliging, want hier in Taiwan vinden ze bijna alles wel gevaarlijk. De zee zag er natuurlijk erg aanlokkelijk uit, en daarom negeerden we de beveiliging maar even en renden we de zee in. Het enige wat de beveiliging deed was een beetje op een fluitje blazen en wat roepen, maar ze veroerden zich niet. Toch wel fijn zulke beleefde mensen hier. Daarna hoopten we wat te kunnen slapen in mijn mooiste stulpje, de tent die we zelf hadden opgezet met welgeteld één matje. Ik was blij om weer op te staan, want hoewel ik wel weet hoe ik een tent in en uit elkaar moet halen, het blijft wel een tent.
Door de hitte zouden we toch zeker niet gaan fietsen, daarom kochten we een zwemband om op de zee rond te dobberen. Er was een stuk afgezet waar je mocht zwemmen, zodat de reddingsbrigade iedereen goed in de gaten konden houden. Toen ik te ver over het strand liep richting drijfzand floten ze me terug. Maar natuurlijk moest je wel eerst op de foto met de reddingsbrigade, waarna we daar een biertje konden drinken. Lijkt me toch dan weer niet zo veilig als ze daar om 2 uur al aan het bier zitten.

Fu Long blijft nog wel even zichtbaar op onze rosé gekleurde lichamen, maar het was elke keer aftersunnen wel waard.

Weer een mooi weekend achter de rug met weer een leuke week in zicht met nieuwe colleges, karaoke en meer.

Tie tien!